خوابگردی (سومنامبولیسم) و آثار آن در مسؤولیت کیفری افراد

چکیده مقدمه: خوابگردی (خوابگرد)، موضوعی پزشکی و حقوقی است، بنابراین بررسی این موضوع از دیدگاه روانپزشکی و علم حقوق دارای اهمیت است زیرا در برخی از پرونده های کیفری خوابگردی به عنوان دفاعی در برابر اتهامات انتسابی مورد توجه قرار می گیرد. مقاله حاضر، این موضوع را ازدیدگاه روانیزشکی، حقوقی و تطبیق آن با نظام های حقوقی در سایر کشورها مورد بررسی قرار داده است. بحث: از آنجا که در حال خواب اراده شخص زایل است، طبعاً هر فعل یا ترک فعل مجرمانه ای هم که براثر تحرک در خواب، بروز کند یا هر نتیجه مجرمانه ای که در این حال حادث شود، فاعل (خوابگرد) به جهت فقدان تقصیر و رکن روانی جرم، مبری از مسؤولیت کیفری است بنابراین خوابگردها (سومنامبولیست ها) نسبت به اعمال مجرمانه ای که در حین خوابگردی مرتکب می شوند، بایستی فاقد مسؤولیت کیفری شناخته شده و مجازات نشوند. نتیجه گیری: در تدوین و یا اصلاح قانون مجازات اسلامی، باید صراحتاً از افرادی که در حال خوابگردی (اعم از طبیعی یا مصنوعی) مرتکب جرم می شوند، مسؤولیت کیفری رفع گردد، همچنین مواردی از مجازات سوء استفاده از افراد خوابگرد و امتناع از درمان، مشروط به آگاه بودن از نتایج ناگوار آن باید مورد توجه قرار گیرد.